30 Mart 2009

ÖLÜM

Küçük oğlum dün yanıma geldi.anne dedi,ben büyüyünce siz öleceksiniz,değilmi?evet,dedim,ölürüz herhalde.peki sen üzülürmüsün?dedim.Sen baban ölünce üzülmedinmi,dedi ,tabii üzülürüm.,ama sizin mezarınıza dua etmeye gelirim.dedi,bende senin üzülmeni asla istemem.ben ölmem,yeterki sen üzülme.dedim. ölümü çabukmu hissetti? ben 5.sınıfta öğrenciyken,birgün sobanın başında ısınıyorum,aniden aklıma anne ve babamın birgün öleceği geldi.ve o an kendimi çok çaresiz ve kimsesiz hissettim. annemin odasına gittim. başladım ağlamaya.nasıl üzülüyorum. biraz zaman geçti. salona döndüm. anneme sarıldım. sanki ona sarılırsam o hiç ölmez gibi hissettim.onlar ölürse ne yaparım.korkunç bir karanlık ve boşluk ta hissettim kendimi.ve babam o boşluğa 22 yaşımda beni düşürdü....

1 yorum:

  1. ne zor şey ölümü yaşamak ve sevdiklerine yaıştırmak.ama yaşam kadar gerçek.

    YanıtlaSil